باران که می زند

عشق نشانه ساده ايست كه تنها وقتي گمش كرديم پيدايش مي كنيم

چه دیر آمدی، حالای صدهزار ساله ی من!
من این نیستم که بودم.
او که من بود آن همه سال
رفته زیر سایه آن بید بی نشان مرده است...                                           سید علی صالحی

دعای شبانه،

دلم روشن است،

روزی عاقبت،مستجاب می شوی...

                                                                                                               بيژن نجدي

ما کتاب را که ورق می زدیم

تنها

گاهی به هم نگاهی ....

ناگاه

انگشتهای « هیــس ! »

ما را

از هر طرف نشانه گرفتند

 انگار

غوغای چشمهای من و تو

سکوت را

در آن کتابخانه رعایت نکرده بود !

                                                                                                       قیصر امین پور