باران که می زند

جه می شود واقعا؟ که آدم ها این همه عزیز و قدیمی می شوند برایت؟

که جا خشک می کنند وسط دلت

که عکسشان مدام روی مردمک چشمت برق می زند

که نمی شود ثانیه ای بگذرد و به یادشان نباشی و

حضورشان را درونت حس نکنی

حتی وقتی بد می کنند نمی توانی دل بکنی ازشان

حاضری عمری کنارشان عذاب بکشی

و عذاب می کشی

اما رهایشان نمی توانی بکنی

آخر رهایت نمی کند یادشان...

چه می شود واقعا؟!؟!؟!