باران که می زند

اصلا مي داني چيست؟ تو مرا پرت كرده اي در حاشيه هاي زندگي..‌ آنجاها كه ديگر هيچ كس زندگي نمي كند.. اينجاي كه من هستم، فقط منم.. كه غرق مي شوم روز و شب، شب و روز ميان كلمه هام و احساس هام.. كه گره مي زنمشان هي به هم.. كه گاهي گره كور مي شود و باز هيچ كسي اينجا نيست كه بازش كند برايم.. خودت هم حتي اينجايي كه من هستم نيستي..

من اينجا خيلي تنهايم.

خيلي..