باران که می زند

میان آدمیان که می روم... تنهاتر می شوم انگار

کم می آورم آدمم را...

قصه از چشم هاي تو شروع شد… اما

پايانش را من نوشتم

داستانت را من ...

تمام كردم

تو را اما هيچ گاه..

تمام نمي كنم..

بعد:

صبرم مي آيد اين روزها

 سخن حضرت حافظ:

مکن از خواب بیدارم خدا را                             که دارم خلوتی خوش با خیالش

چرا حافظ چو می ترسیدی از هجر                      نکردی شکر ایام وصالش