باران که می زند

خوب چه احساسی بهتان دست می دهد وقتی بعد از مدت ها٬ که حتی یادت نیست چند ماه٬ یک روز مرخصی بگیری از شرکت و بروی دانشگاه

و بعد هر استادی٬ بی اغراق می گویم ها٬ هر استادی که شما را ببیند بگوید: به به! خانم مهندس! چه عجب از این طرف ها..

و استاد پایان نامه تان که دیگر کم مانده گلدان روی میزش را پرتاب کند به سمتتان که : گوشت رو ببرم بذارم کف دستت؟ دو ماه دیگه هم لابد می خوای دفاع کنی؟ موضوع پایان نامه ات اصلا مشخصه؟؟

من احساس پول پرستی و بی فرهنگی علمی بسیار شدیدی بهم دست داد. و تازه یادم آمد که چقدر دلم تنگ شده برای انجام یک کار حقیقتا علمی که بی اغراق می گویم یک سال و نیم است که حتی کوچکترین کاری شبیه به این هم انجام نداده ام..

شبیه به تنها کاری درش واقعا خوب بوده ام همیشه.. فعالیت علمی!

 بعد: شاید یک هفته مرخصی بدون حقوق طلب کنم از خانم مدیر.